Aforyzmy
Aforyzm 31 / Aphorism 31
- Nach Selbstbeherrschung strebe ich nicht. Selbstbeherrschung heißt: an einer zufälligen Stelle der unendlichen Ausstrahlungen meiner geistigen Existenz wirken wollen. Muß ich aber solche Kreise um mich ziehen, dann tue ich es besser untätig im bloßen Anstaunen des ungeheuerlichen Komplexes und nehme nur die Stärkung, die e contrario dieser Anblick gibt, mit nach Hause.
- Nie zmierzam do zapanowania nad sobą. Samokontrola to chęć opanowania przypadkowego źródła promieniowania mojego bytu duchowego. Jednakże zmuszony jestem do krążenia wokół siebie, lecz zachowuję przy tym nieruchomość, wywołaną podziwem dla tej niesłychanej kompletności i tylko zabieram ze sobą do domu otuchę, która e contrario z tej wizji płynie.
- Niy poradza dōnś ku tymu, coby siã wachować. Wachowanie siã to pragliwość coby rzōndzić wszelijakim placym z kerego świyci żywot mojigo ducha. Jednakŏwōż, jeźli musza robić kōłka, wele siã dokółka, robia to bez ruszanio sie, skuli ôsłupiynio, kere wziyno sie ôd ôgrōmnego niydowiyrzanio w siebie. I ynoś wspōmożyni, kere tyn anblick e contrario dŏwo, biera ze sobōm du dōm.
- Ni móm ùdbóné kòntrolérowac sã. Strzëmiwanié sebie to chãcba, cobë czerowac przëtrôfkòwim zdrojã parmieniowaniô mòji dëchòwi jistnotë Jednakò jem zmùszony krãżëc sóm wkół se ë w tim samim sztóce ni mògã sã rëszac bez to, że jem zaczarzony tą całownoscą, i leno bierzã ze sobą dodóm pòcechã, jakô e contrario jidze z ti wizje.
- Jo tam nie chce tak żyć, żebym bez cołki czas uwożoł i myśloł ino o tym, co i czymu akurat teroz robie. Jak bym tak cołki czas na to uwożoł, to bym widzioł aby kawolindeczki tego, co sie mi wew globusie i sercu mojto. Jak już mum wew wogle na coś uwożać i sie wokół siebie przetwiyrać, to nojlepi, ino aby szpycować te myrdanine, ale nic nie robić, nic nie poprowiać. Ino tak możno zoboczyć szysko, nic sie nie potynteguje, byńdzie komplet. Wtynczos możno poczuć wielgum siułe, co sie bierze ino sa styndyk, o czym tu godum (zez tegó zoboczynio szyskigó na jedyn roz) a nie skiendy ińdzi.
- Ta jak mni nagła troista krew zaliwa, to czemu ja mam si mitygować? Jak ja by w denerwacji miał si furt mitygować, to ja by si na duszy i na cieli fest rozchorował. Ali cuś mi nakazuji sztajgować naukoło siebi, choć na zicher to ja stoim na fest. Jak zioram na to co si ze mno dzieji, to kapuji, ży jednako to szystku si trzyma kupy, tak i zamiast mojra mieć tu zapycham du chawiry i imaginuji sobie, że bez to co si dzieji coś jeszczy fajnegu mni zdybi.
Aforyzm 32 / Aphorism 32
- Die Krähen behaupten, eine einzige Krähe könnte den Himmel zerstören. Das ist zweifellos, beweist aber nichts gegen den Himmel, denn Himmel bedeuten eben: Unmöglichkeit von Krähen.
- Wrony dowodzą, że wystarczy jedna z nich do destrukcji nieba. Niewątpliwie tak właśnie jest, ale nic przeciwnego niebu z tego nie wynika, bowiem samo niebo jest dowodem na to, iż niemożliwym jest, by wrony były.
- Wrōny chcōm nōm pedzieć, co jedzino ś’nich styknie do ukatrupiynio nieba. Niy idzie sie tymu przeciwić, chociŏż ta gŏdka niy je przeciwno niebu, bo ône tak samo dobrze poradzi być znakiym, iże to niy możno, coby wrōny były.
- Gapë dokazywają, że jedna z nich sygnie, cobë znikwic niebò. Pò prôwdze tak prawie je, leno ni ma w tim nic procëmnégò dlô nieba, bò wej òno samò je dokazã tegò, że nie je mòżebné, cobë bëłë gapë.
- Gapy krakajum, że jedno gapa dałaby rade zniekarować calusińkie niebo. To jes prowda, ale – so mogum krakać – zes tego wcale nie wyniko nic złygo wew odniysiniu do nieba; bo, tej, niebo, to rychtycznie znaczy: gapy ni mogum istnieć. I kuniec Dymbiec.
- Wrony nabundziurzyły si i bałakaju, ży nawet jedna moży cały niebo zryćkać na fest. Na zicher tak jest, ali nic przeciw niebu z tegu nie wychodzi, no bo samo to, ży niebu jest zaświadcza, ży oguli niemożliwy, aby na świeci byli wrony.
Aforyzm 33 / Aphorism 33
- Die Märtyrer unterschätzen den Leib nicht, sie lassen ihn auf dem Kreuz erhöhen. Darin sind sie mit ihren Gegnern einig.
- Ciało nie jest przez męczenników lekceważone, lecz wywyższane poprzez ukrzyżowanie. W tym są oni zgodni ze swoimi nieprzyjaciółmi.
- Mynczynniki ni majōm ciała za nic; nō ôni go poddźwigujōm na krziżu. Sōm we tym jednacy ze swojymi niyprzijacielōma.
- Mãczennicë ni mają cała za nic, leno wënôszają je bez ùkrziżowónié. W nym są òni jistny ze swòjima procëmnikama.
- Mynczynniki, wew wogle nie majum swojygó ciała za nic – óni je właśnie patrzum hejbnuńć bez ukrzyżowanie. Co do ukrzyżowanio, to sie ale, tej, komplet zgodzajum, zez swojymi przeciwnikami.
- Te cirpientniki to uni sy zy swojegu ciała ni bimbru, ino bez ukrzyżowani fest ważnym gu rychtuju. W tym uni akurat trzymaju blat zy swoimi serdycznymi wrogami.
Aforyzm 34 / Aphorism 34
- Sein Ermatten ist das des Gladiators nach dem Kampf, seine Arbeit war das Weißtünchen eines Winkels in einer Beamtenstube.
- Jest zmęczony tak, jak gladiator opadły z sił po walce a pracował tylko przy pobieleniu kąta w urzędzie.
- Jego umynczyni je gynał jednake, jake czuje gladiator po boju; a jego robota to było biylyni kōnta we izbie, w kieryj je amt.
- Ùmãczony je jistno jak gladiatór pò biôtce a jegò robòtą bëło leno pòbielenié nórta w ùrzãdze.
- Jes ganc skatajóny jak gladiator, co sie s kiym luchoł, a ón ino wybiluł jedyn kuncik wew urzyńdzie.
- Jezd tak zyszwicuwany jak wojak po cienżkij wojni, a un ino maćkał na biału winkiel pukoju w magistraci.
Aforyzm 35 / Aphorism 35
- Es gibt kein Haben, nur ein Sein, nur ein nach letztem Atem, nach Ersticken verlangendes Sein.
- Nie ma żadnego: „mieć”, jest tylko: „być”; jedyne istnienie domagające się wydania ostatniego tchnienia – uduszenia się.
- Ni ma żŏdnego „mieć”, je yno „być”. Je ynoś te „bycie” – dōpōminajōnce sie ôstatnigo dechu, żōndajōnce umarcio ôd uduszynio.
- Ni ma niżódnégò „miec”, je leno „bëc”. To „bëcé” je j edińcznym dopòminającym sã òstatnégò dechù – ùdëszeniô sã.
- Ni ma tak, że mosz możność cóś echt mieć. Ty ino jezdeś. I, tej, jezdeś cołki ty do utraty tchu.
- W życiu ni liczy si „mieć” bo jest inu „być”. Możysz sy tak długu „być”, jak długo możysz uddychać – i „być” si skończy w ustatnij kwileczcy, kiedy si udusisz.
Aforyzm 36 / Aphorism 36
- Früher begriff ich nicht, warum ich auf meine Frage keine Antwort bekam, heute begreife ich nicht, wie ich glauben konnte, fragen zu können. Aber ich glaubte ja gar nicht, ich fragte nur.
- Kiedyś nie pojmowałem, dlaczego moje pytania pozostają bez odpowiedzi; teraz nie mogę zrozumieć, iż przyszło mi do głowy, że mogę zadawać pytania. Z drugiej strony – przecież wcale się nad tym nie zastanawiałem, lecz tylko pytałem.
- Pryndzyj niy poradził żech pojōńć, po jakimu ni mōm ôdpedzynio, kej sie zapytowuja; dzisiok niy mogã pojōńć jak żech mōg wierzić, iże niy je zabrōniōne sie pytać. Nō przeca jŏ żech wcale niy f’to wierził, ynoś żech sie pytoł.
- Czedës nié do zrozmieniô bëło dlô mie, dlôcze nie dostôwóm òdpòwiedzë na mòje pëtania. Terôzkù ni mògã zrozmiec, że jô na ògle przëszedł na to, cobë pëtac. Z drëdżi stronë kò jô sã nad tim tak richtich nie głowił, leno sã pitôł
- Przód ni mogłym pojuńć, czymu nik mi nie odpowiado, jak sie pytum. Dzisiej nie wiym, jak mogłym so pomyśleć, że wew wogle mogę siw zapytać. Ale jo wtynczos nie myślołym, ino sie pytołym.
- Kiedyś ja ni móg pokapować, czemu jak ja si pytam, tu nikt mi nic ni odpowi. Teraz ja ni kumam cu wlazłu mi w kalapitry, aby ja si ogóli o co pytał. Nu tak na zicher tu ja nigdy nad tym ni studiował – taj inu si ja pytał.
Aforyzm 37 / Aphorism 37
- Seine Antwort auf die Behauptung, er besitze vielleicht, sei aber nicht, war nur Zittern und Herzklopfen.
- Na stwierdzenie, że wcale go nie ma a tylko jest w posiadaniu, odpowiedział drżeniem i biciem serca.
- Jego ôdpedzyniym na gŏdka, iże mŏżno go ni ma, ynoś je w przynoleżytości, była trzynsiōnka i hercklekŏty.
- Czej ùczuł, że jegò nijak ni ma, le że òn leno je miéwcą, zadrżôł a jegò serce zabiło.
- Jak mu godali, że ón może i cóś mo, ale komplet ni ma jego; to trzymoł kalafe, nic nie godoł, ino mu serce lotało i drygało.
- Jak si pokapował, ży cali go ni ma a inu można gu mieć to un si roztelepał i sercy mu naszło fest hrymać.
Aforyzm 38 / Aphorism 38
- Einer staunte darüber, wie leicht er den Weg der Ewigkeit ging; er raste ihn nämlich abwärts.
- Kogoś zdziwiło, jak łatwo przyszło mu przemierzyć wieczność; a tak naprawdę to zawrotnie po niej zjechał w dół.
- Ftoś sie zadziwoł, że tak leko poradził zwyciynżyć wieczność. Skuloł sie pō nij isto na dōł.
- Chtos zdzëwòwôł sã, jak letkò mù szło przemknąc bez wiecznosc. A tak richtich to òn sã pò ni skùlnął.
- Wiara sie ni mogła nadziwić, że ón tak ajnfach polecioł drogum wieczności, a, tej, ón sie po ni smyknuł na du.
- Taj jedyn si zdziwił, ży jemu si udało tak łatwo i bez michidry sy hulać bez wieczność, a tak oguli tu on na zicher si po nij zy szfungim skulał na dół.
Aforyzm 39 / Aphorism 39
- Dem Bösen kann man nicht in Raten zahlen – und versucht es unaufhörlich.
Es wäre denkbar, daß Alexander der Große trotz den kriegerischen Erfolgen seiner Jugend, trotz dem ausgezeichneten Heer, das er ausgebildet hatte, trotz den auf Veränderung der Welt gerichteten Kräften, die er in sich fühlte, am Hellespont stehen geblieben und ihn nie überschritten hätte, und zwar nicht aus Furcht, nicht aus Unentschlossenheit, nicht aus Willensschwäche, sondern aus Erdenschwere.
- Zło przekonuje, że ratami można mu spłacać długi, chociaż jest to niemożliwe.
Można by uznać, że Aleksander Wielki, mimo wybitnych wojennych przewag z czasów swej młodości, mimo perfekcyjnie wyszkolonej przez siebie armii, mimo poczucia mocy, którą wykorzystywał dla przebudowy świata, nie wiedzieć dlaczego stanął przy Hellesponcie i nigdy go nie przekroczył – bynajmniej nie z bojaźni, niezdecydowania, osłabienia woli, lecz z powodu grawitacji.
- Niy do sie ôddać na spłaty borgu u zła a i tak zło dŏwo pokuszyni, co tak sie do.
Idzie se forsztelować, iże Aleksander Wielgi, krōm ôgrōmnego za môdu poszczyńściynio we wojowaniu; krōm tego, iże mioł dobrych bijokōw ze swojich wojokōw, kerych sōm wyuczył; krōm festelnego czucio swoji mocy do ôdmiyniynio świata, niyspodzianie sztopnył przed Hellespontem i nigdy ônego niy przeszeł. Niy skuli bojōnczki i niy, coby niy poradził uznać jak zarzōndzić, ani coby mioł knap swoji wōli; ynoś skuli siyły ciōnżynio.
- Złé łgô, że mòże ù niegò zacygnąc dłëg a gò spłacëc w dzélach .
Mógłbë tej ùznac, że Aleksander Wiôldżi, nimò bëlnëch wòjnowëch dobëców za młodëch lat, nimò pëszno wëszkòlony bez se armie, nimò sëłë, chtërnã wëzwëskiwôł do przebùdowaniô swiata, niespòdzajno zatrzimôł sã przed Hellespontã i nigdë nie przeszedł jegò wòdów. Stało sã tak nié bez strach, nié bez słabą wòlã abò bez niemòżebnosc wëbraniô, leno bez grawitacjã.
- Zło nos rajcuje, że num zaborguje, a my mogymy mu zaś spłocać wew ratach; ale to jes nieprowda – wew ratach sie nie do.
Możliwym, że Aleksander Wielki, chocioż za szczuna wliniuł szyskiym, co się na niych wyprawiuł, chocioż mioł nojlepsze wojsko i chocioż czuł wew sie siułe, żeby prztminuńć cołki swiat, stanuł jak tako tuleja ko Hellespontu i nigdy sie bez niegó nie doł rady przeknaić – tej, nie że mioł fefry, abo się zanad wagowoł, abo że się mu odechciało, ino bez siułe ciunżynio. - Kiedy zło ci bajtluji, ży możysz oddać na raty, co mu krewny jezdeś, to ty si nie daj zbajerować. To jezd nimożliwy. Taj moży być blat, ży jeszczy w młodych latach Alyksander Wielgi był fest machir ud wojowania, cu sy wojaków szac wymusztrował, taki siły wielgi w sobi miał, ży chciał cały świat ud nowa stawiać, ali dusztajgował inu do Hellespontu i si ni kroku dalij ni ruszył – taj broń Boży ni bez tu aby si czegu kucał, abu stracił uchoty do wojaczki, abu spuchno. Taj un si przyhaltował bez tu, ży ziemia siły taki ma, cu ciongnu szystku du dołu, a na cu mudracheli bałakaju grawitacja.
Aforyzm 39 a. / Aphorism 39 a.
- Der Weg ist unendlich, da ist nichts abzuziehen, nichts zuzugeben und doch hält jeder noch seine eigene kindliche Elle daran. »Gewiß, auch diese Elle Wegs mußt du noch gehen, es wird dir nicht vergessen werden.«
- Szlak do przebycia jest nieskończony i nie ma tu możności by coś ująć, czy dołożyć a i tak każdy przykłada miarę ze swego dziecięcego łokcia. „Pewnie i ten łokieć przyjdzie przebyć – nie zostanie ci to darowane.”
- Drōga ni mo kōńca. I chociŏż niczego niy idzie ubrać ani przidać a i tak kożdy biere miarã niyskōńczōności podle swojigo łokcia bajtla. „Pewnikiym tyż i takŏ drōga bydziesz musioł jeszcze przynś, niy ôstanie ci to ôdpuszczōne.”
- Tur do przeńscô nigdë sã nie kùńczi, tej ni mòże tuwò ani nick wząc, ani dodac, równak tak a tak kòżden bierze miarã ze swòjégò dzecnégò łokca. „Gwës i nen łokc przińdze Tobie przeńc – to nie mdze Cë òdpùszczony.”
- Dróga jes nieskóńczono i się, tej, nie do ji skródżyć ażeby, abo cóś dó ni dodać, a, tej, kożdyn jedyn przykłodo dó ni jeszczyk swój łokietyszek gzubka. „Pewnie tyn łokietyszek tyż trzebno byńdzie przetrajtać – ni ma da.”
- Droga cu jo masz przed sobu, nigdzie si ni kończy i nie da si cu z nij urwać, abu co przyklajstrować, choć i tak kużdy ty drogi mierzy taku miaro ud łokcia du graby, cu kiedyś tak si mierzyłu. Ino ży tyn jegu łokieć tu jeszczy jezd od czasu kjak był mikrusym. Takoj i tyn łokieć tyż przejść trza – życi niczegu ni daruji.
Aforyzm 40 / Aphorism 40
- Nur unser Zeitbegriff läßt uns das Jüngste Gericht so nennen, eigentlich ist es ein Standrecht.
- O sądzie ostatecznym dywagujemy wyłącznie w wyniku naszego rozumienia czasu, bo w istocie jest to sąd doraźny.
- Sōnd Ôstateczny. Ynoś nasze wyrozumiyni czasu dozwŏlo to gŏdać. Po prŏwdzie je to sōnd doraźny.
- Leno naje rozmienié czasu dozwòliwô nama gadac ò òstatecznym sądze. Tak richtich ten sąd je zarëchny.
- Num sie ino zdaje, że to jes Sónd Ostateczny, bo my króciusińko żyjymy. Tag naprowde to jes sónd doraźny.
- Nam si zdaji, ży sund ustateczny, to jezd na zicher tyn ostateczny, bo my krótku żyjemy – a tak ogóli to jezd ino sund duraźny.