Aforyzmy
Aforyzm 70/71 / Aphorism 70/71
- Das Unzerstörbare ist eines; jeder einzelne Mensch ist es und gleichzeitig ist es allen gemeinsam, daher die beispiellos untrennbare Verbindung der Menschen.
- Jest jedno, czego nie da się zniszczyć: każdy jeden człowiek, a to jest zarazem właściwością wspólną dla wszystkich; i to z niej bierze się unikalna ludzka wspólnota.
- Je jedne, co sie niy do zmarnić; kŏżdygo jednego człowiyka ôsobno niy do sie zmarnić. I przi tymu wszyscy razym tyż tak majōm – to na tym kluje sie to, iże ludzie ciōngnōm do siã i niy do sie tego serwać.
- Jedno je nie do znikwieniô- człowiek. Tak człowiek sóm jeden jak i wszëtcë lëdzë do grëpë są nie do znikwieniô. Dlôte téż tak côłi lëdztwò sparłączony je z sobą a parłączezna ta je nie do zerwaniô.
- Jes cóś czego sie na zicher nie do zniekarować: to jes kożdyn jedyn człowiek; tóm ceche majum szyscy ludzie i sa styndy sie bierze siuła – który dzie indzi nie znojdniesz – że wiara sie patrzy tak fest spiknuńć, tak że staje jes jak jedyn człowiek.
- Jest jedno, co si ani zmaglować ani zryćkać nie da: kużdy jedyn człowiek, ali tyż szystki ludzi cuzamyn du kupy, bez cu ludzi na świeci, to ogóli taka jedna hebra.
Aforyzm 72 / Aphorism 72
- Es gibt im gleichen Menschen Erkenntnisse, die bei völliger Verschiedenheit doch das gleiche Objekt haben, so daß wieder nur auf verschiedene Subjekte im gleichen Menschen rückgeschlossen werden muß.
- Wewnętrzne przekonania jednego człowieka, mimo zupełnej różnorodności, jednakowo się uprzedmiotawiają z czego płynie wniosek, że człowiek jest wielopodmiotowy.
- Jedyn a tyn sōm człowiyk mŏ przekōnania kere sōm kole siebie a sōm blank inksze, choć sōm ô tym samym i kej sie rozrzōndzo ô tym, to je tak, że przi jednym a tym samym człowiyku trza myśleć tak, choćby ich było wieluch.
- Jeden człowiek mòże miec czësto rozmajiti pòzdrzatczi ò jedny a ti somy sprôwie. Bez to téż nót je mëslëc ò jednym lë człowiekù, jakbë gò boło cziles.
- Różne różniste ustalenia jednygó i tegó samygó człowieka – szyściusińkie, tej, co do jednygo – sie biorum zez jednygo i tegó samygo wichajstra. Nidz wiency ino musi być tak, że tyn jedyn i tyn sóm człowiek, sóm szpycuje na tyn wichajster tak, jakby szpycowała niegó jednocześnie wuchta wiary zez różnych miejsc – na prostoka i na szage.
- Choć jedyn gościuniu na zicher sy myśli, ży ma recht, to jegu racji jedny so het inny niż ty drugi, choć w jednyj kalapitrzy si urudziły. Jak si na to kikuji, to si zdaji, ży tyn jedyn, to jest dużu ludzi cuzamen du kupy.
Aforyzm 73 / Aphorism 73
- Er frißt den Abfall vom eigenen Tisch; dadurch wird er zwar ein Weilchen lang satter als alle, verlernt aber, oben vom Tisch zu essen; dadurch hört dann aber auch der Abfall auf.
- Zajada się resztkami spadającymi z jego własnego stołu, co sprawia, że przez pewien czas jest bardziej najedzony od innych; ale z wolna zapomina umiejętności jedzenia przy stole a przez to, kończą mu się odpadki.
- Łyko apfale ze swojigo stoła i po prŏwdzie, bez dugszy czas je barzij najedzōny jak reszta, inoś przestŏwo poradzić, brać sie za jodło przi stole; skuli tego apfale przestŏwajōm lecieć s wiyrchu.
- Òn żeżérô resztczi z swijigò gwôsnygò stołù; bez to téż bez sztót òn je barżij niżle jinszi najadłi. Jednakò bez to òn òdùcziwô so jesc ze stołù a tej przechòdzy czas, że kùńczą so resztczi.
- Dziocho łobiod i ochłapy zez swojygó stołu – bez to jes jakijsiś czas barzyj nabómbany czym drugo wiara. No ja, ale bez to dziochanie ochłapów zapómino, jak sie powinło jejś przy stole i używać statków, jak sie noleży. Tej, i wtynczos sie mu kuńczum ochłapy, bo ni majum skiyndyk zlatywać.
- Un fryga ty resztki co mu puspadali z jegu własnegu stołu, bez cu si bardzij naji ud innych. Nu ali jak un inu pud stołym resztki fryga, taj un zapomina, jak si futruji kulturalni przy stoli, bez cu i pud stół nic ni spada i ni ma cu szamać.
Aforyzm 74 / Aphorism 74
- Wenn das, was im Paradies zerstört worden sein soll, zerstörbar war, dann war es nicht entscheidend; war es aber unzerstörbar, dann leben wir in einem falschen Glauben.
- Jeśli to, co w raju miało być zniszczone, nadawało się do zniszczenia, to było to nieistotne; jeśli jednak było to w gruncie rzeczy niezniszczalne, to nasza wiara prowadzi nas na manowce.
- Jeźli to, co we raju trza było zniszczyć, cale mōgło być zniszczōne, znaczyłoby, że to niy mōgło przewŏżyć. Ale jeźli to, co we raju ôstatecznie zmarniōno, było niy do zniszczynio, to nasza wiara je ôszydno.
- Żele to, co miało w niébie bëz znikwioné, òstało znikwioné, tede też to nie boło pò prôwdze wôrtné. Za to żele to boło nie do zniékwieniô, tej ma jesmë òmilóny w naji wiérze.
- Jak to, co wew raju miało być zniekarowane, naddawało sie do zniekarowanio, to ni ma sie tym co zanad przejmować; ale jak buło stetrane tak, że sie ni miało prawa dać zniekarować, a chtoś to jednak pochrympoluł, to ni ma da – wierzymy wew coś, co zamiast miyńszkać wew nojpiynkniejszym kościole, lofruje dzieś po jakijsichś chynchach i kwiczy zamiast śpiczasto śpiywać.
- Jak co byłu w raju takiegu, cu miału być zryćkany i si dału zryćkać, to byli dranciny, cu ni wartu o nich bał akać, nu jak si okazału ży si dali zryćkać rzeczy cu mieli si nie dać – znaczy si ży to w cu my wierzyli, tu jakiś szwindel.
Aforyzm 75 / Aphorism 75
- Prüfe dich an der Menschheit. Den Zweifelnden macht sie zweifeln, den Glaubenden glauben.
- Ludzkość jest tym, co ciebie doświadcza. Jeśli wątpisz, sprowadza na ciebie większe zwątpienie; jeśli wierzysz, utwierdza cię w wierze.
- Prōgowaniym ciã je ludzki rōd. Jeźli wōntpisz, zwōntpisz barzij, jeźli wierzisz, zrobisz sie wierniejszy.
- Ùczbã dlô Cë jidzë òd kawlów lëdztwa. Żele wątpisz tej mdzesz miôł czësto zwątoiony a żele wierzisz, tej ùwierzisz barżij.
- Tej, rodzaj ludzki cie poddaje próbie. Jak wuntpisz, to tyn istny tak robi, że wuntpisz jeszyk barzyj; jak wierzysz, to tyn istny tak robi, że jeszyk barzyj wierzysz.
- Ty het musisz blat trzymać zy wszystkim cu jest ludzko hebro. Jak ty tyj hebrzy ni ufasz tu mychidra gótowa i ty bardzij nie bedzisz jej ufał. Nu ali jak bedzisz tu una ci zaśpiwa:” bo kto z nami trzyma sztamy temu lepij jak u mamy”
Aforyzm 76 / Aphorism 76
- Dieses Gefühl: »hier ankere ich nicht« – und gleich die wogende, tragende Flut um sich fühlen! Ein Umschwung. Lauernd, ängstlich, hoffend umschleicht die Antwort die Frage, sucht verzweifelt in ihrem unzugänglichen Gesicht, folgt ihr auf den sinnlosesten, das heißt von der Antwort möglichst wegstrebenden Wegen.
- To odczucie: „Tu nie zakotwiczę” – i natychmiastowe wrażenie, że fale wzbierają i ponoszą. Zwrot. Odpowiedź bojaźliwie, ale też z nadzieją, czai się koło pytania, stara się je osaczyć; czyni rozpaczliwe starania, by coś wyczytać z jego nieprzystępnego oblicza, bieży tuż za nim po manowcach pozbawionych jakiegokolwiek sensu – zatem jak najodleglejszych od pytania.
- Te przekōnanie: „Tukij niy zaciepnã kotwice”; i zarŏzki te wylynkanie, iże wielgo woda Cie dźwigo. Abo tak, abo tak. Przicupiōne, wylynkane a i tyż nafolowane nadziejōm ôdpedzynie sfyrto sie doôkōłka zapytaniŏ, szuko jakigosik znaku ôd niego, niy ôdstympuje ani trochã, szuko swojigo nazwaniŏ na drōgach, kere nikaj niy wiedōm.
- Czasã nańdzë Ce meslã: „Nie zachôczã tùwò dradżi” i zarôzkò czëjesz że płëniesz na wiôldżi walë. Pòrëch. Przëtaconô z bòjaznią a nôdzją òdpòwiesc je czësto kròtkò pëtonia, òstatkã nôdzje baderejë je a jidze jegò szlacha nawetka tede czëj òn jidze czësto w nieznóny placë.
- Tej, te uczucie, nie: „tutej nie świgne kotwicy” – i zaroz czujesz, wiry i że cie woda wciungo. Cóś sie mo przetminuńć. Odpowiedź sie skrodo pomału – fefry mo ale mo tyż nadzieje – tak sie skrodo i ustowio, żeby czasym pytanie ni miało kiendyk ućknuć; świdruje ślypskami jegó nieprzystympnum sznupe i patrzy szpycnuńć mu do ócz; rechlo sie bez synsu za niym po chynchach – takie tam sroł groł, bo te chynchy sum dalecharno – jak nojdali od pytanio.
- Naj to nagła troista… Tu si przyhaltować ni da, bu kutwica ni trzyma i mi si zdaji, ży falująca woda het nas wykida. Taj odpowiedź cu jij kucać si można, ali tyż co nadzieji daji, szwenda si przy pospytaniu nu i chciała by kapciu cu si pokapować z jegu ryła cu mu si nabundziurzyłu, trynda si za nim pu wertepach durnowatych – bez tu co raz dalij ud niegu.
Aforyzm 77 / Aphorism 77
- Verkehr mit Menschen verführt zur Selbstbeobachtung.
- Bycie z ludźmi jest asumptem do przyglądania się sobie.
- Bycie s ludziōma prziwodzi ku patrzyniu na siã.
- Bëcé z lëdzama to je pò prôwdze wëcmanim zdrzenié na se.
- Jak siedzisz durch a durch zez drugum wiarum, to zaczynosz szpycować sum na sie.
- Jak siedzisz z ludźmi cuzamyn du kupy i na nich czaisz , taj to szac fajna ukazja abyś sy pukikował i na siebi.
Aforyzm 78 / Aphorism 78
- Der Geist wird erst frei, wenn er aufhört, Halt zu sein.
- Duch zostaje uwolniony, gdy przestaje być podporą.
- Duch bydzie fraj dziepiyro, kej przestanie być podpiyradłym.
- Dëch dopiérze tej je wòlny, czej òprzestôwô bëc òpiarcym.
- Duch robi sie wolny dopiero wtynczos, jak przestaje być krukwium.
- Duch sy moży iść het, jak si już na nim pudeprzyć ni da.
Aforyzm 79 / Aphorism 79
- Die sinnliche Liebe täuscht über die himmlische hinweg; allein könnte sie es nicht, aber da sie das Element der himmlischen Liebe unbewußt in sich hat, kann sie es.
- Miłość zmysłowa sprawia wrażenie, jakoby miłość niebiańska była fikcją; lecz gdyby nieświadomie dla samej siebie, nie zawierała dozy miłości niebiańskiej, nie potrafiłaby w swojej czystej postaci aż tak zwodzić.
- Miłowanie zmysłowe je ôszydne, bo skuli niego zdo sie co ni ma miłowanio niebiańskigo; nō same ôd siã niy poradziło by ône tak prawie ôszydzić, jakby ni miało we siã tyj troszki miłowanio niebiańskigo, ô keryj niy wiy.
- Zëmskô, sparłączóny z czëcama miłota, cëganié że rajszi miłotë nie ma. Temù jednakò rozmieje nas tak òmanic, że soma w se mô perzinkã tegò niebiésczigò miłowanié.
- Libowanie tak umiy wziuńć na lewe sanki, że się zdaje, że ni ma wew wogle miłości niebiański; tej, ale jakby te libowanie ni miało wew sie chocioż naporztka niebiański miłości (chocioż óno o tym nic nie wiy), to óno by nie dało rady tak ziewiychać.
- Jak ty si kochasz z kobitu, to tobi zdaji si, ży ta miłość cu z nieba puchodzi tu inu zawracani gitary, ali jakby w tym kuchaniu z kubitu o czym ty nie znasz ni było kapciu tyj drugij miłości , tu czy byli dziunia mogła by ci tak zbajerować?
Aforyzm 80 / Aphorism 80
- Wahrheit ist unteilbar, kann sich also selbst nicht erkennen; wer sie erkennen will, muß Lüge sein.
- Prawda jest monolitem, zatem sama siebie poznać nie jest w stanie; każdy, kto dąży do jej poznania, sam musi być uosobieniem nieprawdy.
- Prŏwdy niy do sie posztiklŏwać, bez tōż niy poradzi ôna pojōńć sama siã; fto jōm chce pojōńć, tyn musi być wichlyrstwym.
- Prôwdë nie dô so pòdrobic na dzeleczi, nie mòże tej òna soma sebie dotknąc, chto tëde chce jeji òszmakac, ten mùszi bëc łżą.
- Prowda jes niepodzielno, wiync ni może poznać sama siebie; tyn co jum chce poznać musi być szuchlyrzym.
- Prawda na wieli prawd pudzielić si nie da, bo jest inu jedna, tak i ona sama ni kapuji jaka jest. Jak si kto chce pokapować jaka ta prawda jest tu sam brechun być musi.